Time to meet some people
Na een dikke 24u onderweg te zijn geweest waren we eindelijk aangekomen in Port-Elizabeth! Al gauw hadden we onze bagage in de hand want de luchthaven is erg klein. Met gezonde zenuwen stapten we de luchthaven buiten opzoek naar onze gastmama, Nita.
​
Alles wat ik niet had kunnen opmaken uit de foto die we gekregen hadden van Nita, werd waarheid. Wat een enthousiaste, coquette, enthousiaste en lieve dame! Meteen voelde ik mij welkom toen ze mijn armen vastgreep en mij begroette met een hartverwarmende knuffel. Wat een goede start!
​
Koffers ingeladen en we konden vertrekken naar Nita's huis. Op zo'n 10 minuten rijden woont Nita in een beveiligde buurt. Het huisje is gezellig ingericht en is nostalgisch omdat het mij aan mijn eigen bomma doet denken. Het voelde ergens meteen vertrouwd.
​
Omdat Yentl en ik er een lange reis hadden opzitten met weinig slaap, deden we eerst een dutje voor we de koffers uitpakten. Koffers uitgepakt en nu even tijd om te bekomen en te beseffen dat dit onze thuis zal zijn voor de komende maanden. Het voelt wat vreemd aan maar we zijn ook blij omdat we elkaar hebben en niet alleen zijn.
​
We kregen plots van Nita een mededeling over de elektriciteit in Zuid-Afrika. Op verschillende tijdstippen valt in verschillende regio's in Zuid-Afrika de elektriciteit uit omdat ze het hele land niet de ganse dag kunnen voorzien van elektriciteit. Voor ons is dit ook wel een aanpassing omdat er in België altijd elektriciteit is. Geen lichten, geen internet, ... Leven met een zaklamp in huis leidt tot grappige omstandigheden.
​
Na een gezonde avondmaaltijd gingen Yentl, Laure, Evelien en ik gisteren op stap in onze beveiligde wijk. We kwamen de andere studenten tegen die bij onze buurvrouw Dot verblijven. Gezellige praatjes en gezamenlijke ervaringen delen deden deugd! Wetende dat je niet de enige bent die dit meemaakt is fijn. Onze gastmama's hebben voor hun studenten een speciale naam. Zo noemt Dot haar studenten 'Dot's daughters' en Nita haar studenten 'Nita's girls'. Wat een fijne groep!
​
​
First day exploring
Na het hele gereis naar Zuid-Afrika sliepen Yentl en ik lekker uit op zondag 9 februari; dit hadden we dit verdient! Wanneer we wakker werden, vonden we meteen een boodschap van onze gastmama Nita op de grond. Een lieve boodschap om de ochtend goed mee te starten!
​
Wanneer Nita terug kwam van de kerk nam ze ons mee naar de winkel om een simkaart te kopen en eventuele boodschappen te doen. Ze leidde ons rond en toonde ons goede plekjes om te gaan uiteten etc. Wanneer we thuis kwamen, aten we met iedereen iets voor we vertrokken voor een gezellige middag samen.
​
We vertrokken en reden naar Sacramento. Dit is een klein barretje/brasserie vlak aan de zee. Het zicht dat je hebt aan Sacramento is ongelooflijk mooi! Samen met Nita dronken we gezellig een cidertje en deden we zoals Nita het zegt 'tetter, tetter'.
​
Na onze fijne babbels en ons lekker drankje reden we verder langs de kustlijn en toonde Nita ons de meest mooiste en beste plekjes om naartoe te gaan in het weekend; zoveel leuke dingen! We kwamen tijdens de autorit enorm veel te weten over onze gastmama en leerde elkaar beter kennen.
​
Na een eerste ontdekking in Port-Elizabeth en een paar tetters verder, was het tijd om alles voor de eerste stagedag klaar te leggen. Nerveus maar heel erg benieuwd ...
That was not what I expected
Vrijdagavond na de stage maakten Nita en wij, haar girls zich
klaar om naar het casino te gaan. Erg benieuwd vertrokken we met de auto naar het casino. Yentl, Laure, Evelien en ik waren nog nooit eerder in een casino geweest dus het was zeker een unieke ervaring. Nita speelde heel erg vlot op de verschillende automaten terwijl wij daar zaten om te kijken hoe het moest. We speelden allemaal heel voorzichtig om niet te veel geld te verliezen. Na een babbeltje met de andere studenten en een drankje, zochten we onze gastmama's terug. Zij zaten nog steeds aan dezelfde automaat te spelen, helemaal gefascineerd door het spel. Zo was het eens een keer andersom dat de studenten moesten wachten op de gastmama's om naar huis te gaan.
​
Yentl, Laure en ik hadden nog een klein hongertje en vroegen voorzichtig aan Nita of ze wilde stoppen aaan de drive-in van de McDonalds. En ja, dat deed ze! Met heel veel plezier en veel gelach en gebrul reed Nita met ons langs de drive-in. We deden onze bestelling en kregen buikpijn van het lachen omdat Nita zo gek aan het doen was. Een lacherige rit zat erop en we kwamen thuis aan om ons hapje op te eten. Beetje tetteren en tijd voor het bed want het was al 2:00u 's nachts. Wat een geslaagde avond!
Op zaterdag sliepen Yentl en ik lekker uit. Dit hadden we zeker en vast verdiend na de eerste stage. Een snelle douche van 2 minuten en een stevig ontbijt deden onze dag goed starten. Op ons gemakje maakten we ons klaar en vertrokken met een Uber naar Hobie beach. We wandelde daar samen op de pier, over de dijk, langs gezellige winkeltjes, ... We passeerde een klein winkeltje waar ze spulletjes verkochten die met de hand gemaakt waren. Samen met de 3 andere girls kocht ik een schattig klein olifantje als sleutelhanger gemaakt van ijzerdraad en parels. Omdat het best warm was in de zon, gingen we ergens op een terrasje zitten met zicht op de zee. We bestelden een milkshake en konden even lekker afkoelen!
Na een warme maar bewolkte middag aan Hobie beach trokken we met een Uber richting Walmer Heights om ons op te frissen thuis. Nita had een tafel gereseveerd in een leuk restaurant waar ze live muziek speelden die avond. Helemaal enthousiast maakten we ons klaar en vertrokken we richting Barneys om te gaan eten. De muziek keuze van de live band viel helemaal in onze smaak. Het eten was lekker en ik had goed gezelschap; top avond!
Zondag was voor ons een best spannende dag want we gingen met Nita voor de eerste keer naar de kerk. We deden onze beste 'zondagse' kleren aan. We kwamen aan bij het Evangelisasie Sentrum in Cots Wold. Een beetjje nerveus maar benieuwd stapten we met de 4 girls en Nita naar binnen. Zo hartelijk ontvangen was ik nog nooit! Een kleine, lieve, vriendelijke vrouw stond ons op te wachten; the church angel. Zo noemen de mensen haar.
​
De kerk was zeker vergelijkbaar met een kerk in België maar de dienst was compleet anders. Het eerste kwartier tot 20 minuten werden er liedjes gezongen met een live band. Heel gezellig. Kort daarna startte een dominee met de dienst. Hij was zo gepassioneerd aan het vertellen en je kon zien dat hij soms zelfs emotioneel werd.
​
Na de kerkdienst zette Nita ons af aan Sacramento. Daar hebben we met zijn alle lunch gegeten voor we aan het strand zijn gaan wandelen. Na een korte wandeling plofte we ons neer in het gras en hebben een beetje in de zon gelegen en al snel was het tijd om weer naar huis te gaan want we gingen 's avonds voor een tweede keer naar de kerk; Fathers house.
​
Op het eerste zicht wanneer we arriveerde bij Fathers house zag het er niet gezellig en zelfs een beetje eng uit. Gelegen in een donkere, stille, straat in het midden van een industrieterrein. Niet meteen het beeld dat ik zou plaatsen bij een kerk. Nieuwsgierig gingen we naar binnen en meteen kreeg ik het gevoel aanwezig te zijn op een festival. Live muziek die erg luid gespeeld werd door een band zorgde hiervoor. Ik raakte zelfs geëmotioneerd door bepaalde liedjes als ik dacht aan familie etc. Het mooiste om te zien was dat alle mensen samen in een ruimte waren ongeacht ras, huidskleur, ... Deze dienst was ongetwijfeld veel anders dan de dienst deze ochtend. Hier waren ook zoveel jonge mensen aanwezig van mijn leeftijd terwijl er tijdens de ochtenddienst voornamelijk oudere mensen waren.
​
Na de dienst in Fathers house dronken we nog gezellig een koffietje met mensen die zo'n dienst op poten zetten. Interessant om te weten dat ook jonge mensen zich engageren op vlak van religie in Zuid-Afrika. Na de korte babbel, gingen we door.
​
Nita had 's middags ananassap gekocht in de winkel om het ons te laten proeven maar ze was dit vergeten bij haar goede vriend Paul. Na de dienst in Fathers house reed Nita langs Paul zijn huis om het te halen. Eens daar aangekomen schrokken we ons allemaal een hoedje! Wat een villa en wat een uitzicht. Ongelooflijk groot is Paul zijn huis en nog meer fascinerend het uitzicht op PE en de zee! Het leek wel op een villa uit de film.
​
We deden een kort babbeltje met Paul en we vertrokken naar huis want het was al 21u en maandag was het al weer tijd voor stageweek 2. Onderweg naar huis vertelde Nita allerlei verhalen over Paul en zijn overduidelijke crush op haar. We hebben ontzettend gelachen! Moe maar voldaan kwamen we tijd en kroop iedereen op tijd zijn bedje in om uitgerust te zijn voor de stage weer begon. Ready for week 2!
Load shedding got us hard ...
Het weekend stond voor de deur en de ganse week keken we al uit naar vrijdag want Evelien, Yentl en ik gingen shoppen in Walmer Park.
​
Helemaal enthousiast kwamen we aan in Walmer Park en we stapten de eerste winkel binnen. Nog geen 5 minuten later werd alles plots zwart en sloten alle winkels de deuren. Het was load shedding in Walmer Park voor 2,5 u wat dus wil zeggen geen elektriciteit = gesloten winkels = niet kunnen shoppen. Echter bleef 1 winkel open omdat deze een eigen generator hebben; H&M. Toch wel wat teleurgesteld omdat we uitgekeken hadden naar een shop middag, dronken we iets in een nabij gelegen bar om dan naar huis te gaan. Rustige vrijdagnamiddag dan maar.
​
Omdat onze plannen van vrijdagmiddag in het water vielen, probeerden we het nog eens opnieuw op zaterdag. Yentl en ik hadden eerst townshiptour. We gingen mee met een lokale gids, Burce door de sloppenwijk. We vertrokken in het begin van de sloppenwijk en meteen werden we aangesproken door twee mannen. Het viel ons echter meteen op dat ze dronken waren en dat zorgde ervoor dat ik mij oncomfortabel voelde. Ze kwamen ook steeds dichter en dichter wanneer ze wilde spreken maar Bruce had dit snel door en wimpelde de mannen af.
​
We namen een kijkje in een bureautje van een man die allerlei zaken doet zoals printen, kaarten verkopen, ... Het was ongelooflijk warm in dat kleine, warme bureautje maar de man leek er geen last van te hebben. Leuk om te zien dat deze mensen die zo goed als niets hebben toch iets ondernemen om hun eigen geld te verdienen.
​
We gingen verder door de township langs smalle straatjes waar voornamelijk veel kinderen aan het spelen waren. Wat ik echter wel wat verontrustend vond, is dat de kinderen aan het spelen waren met afval en gevaarlijke materialen zoals spijkers, autobanden, stukken glas, stenen, ... Desondanks waren de kinderen vriendelijk en leken ze gelukkig.
​
Na een wandeling door de township arriveerde we bij Bruce zijn huis. Zijn vrouw had speciaal gekookt voor ons en Bruce kocht wat Cola voor ons. We sloegen een praatje met hen beide en leerde hen kort beter kennen. Na onze lunch gingen we langs een pleegmoeder en daar wachtte we op ons vervoer naar huis.
​
​
Wanneer we thuis kwamen, aten we met zijn drietjes lunch en gingen we voor een tweede keer naar Walmer Park. 2de keer goede keer dachten we! Echter werd het tegendeel bewezen want toen we aankwamen in Walmer Park was een kwartier geleden weer de elektriciteit uitgevallen. Noooo, not again! 2,5 u niksen en wachten tot het weer terug komt. Na vele babbels, drankjes en een ijsje kwam de elektriciteit terug en konden we aan onze shop middag beginnen.
​
We namen na het shoppen een Uber richting Broadwalk om daar gezellig te dineren in een restaurant. Een flesje wijn, goed gezelschap en lekker eten zorgde voor een hele leuke avond! De Uber terug naar huis was zo grappig dat onze buiken pijn deden van het lachen. Geslaagde avond!
Op zondag sliepen we wat langer want we hadden enkel en alleen paardrijden op het strand gepland op zondag. We werden wakker en ontbeten rustig op het gemakje. Daarna maakten we ons klaar en bestelden we een Uber om een korte rit te maken naar Heavenly Stables.
Al snel merkten we op dat onze rit richting Heavenly Stables niet zo vlot zou verlopen dan normaal. Er was zondag een wielerwedstrijd aan de gang waardoor er heel wat wegen afgesloten waren. Onze Uber driver sloot de app van Uber af en vertelde ons dat wij meer zouden moeten betalen omdat hij langer moest rondrijden. Evelien, Yentl en ik voelde ons erg gespannen en niet echt veilig. De man gedroeg zich ook wat vreemd en negeerde soms het advies van de politie. Op de gps zag ik dat hij steeds verder en verder weg reed van de plek waar we oorspronkelijk naartoe moesten. We bevalen de Uber driver om ons onmiddellijk af te zetten langs de kant van de weg want langer in zijn auto zitten wilden we echt niet.
​
We stapten uit de auto en begonnen te wandelen richting Sacramento, een restaurant dat we kennen. Onze harten gingen hard te keer en we bleven wandelen. Nog geen 5 minuten na we uit zijn auto waren gestapt, stopte de man weer naast ons met de boodschap dat de politie hem doorliet en we weer konden instappen. Dit hebben we wijselijk afgewezen omdat we ons niet veilig voelde. Aangekomen bij Sacramento wachtte we een uur op de dame van het paardrijden om ons te komen halen. Met uitzicht op de zee bekwamen we van onze best enge ervaring.
​
Na een uur zagen we plots een truck die stopte vlak bij ons. Het was een man die ons zou brengen naar Heavenly Stables. Een ritje van 6 minuten en we waren er al! Een enorm groot domein met wel zeker 40 paarden, ongelooflijk groot was het en zo mooi om te zien dat de paarden zoveel plaats hebben. We kregen een korte instructie en er werd gepolst naar onze ervaring met paardrijden. Tok kiezen en klaar waren we om op ons paard te stappen. Ik kreeg een paard, genaamd Achilles. Een wit, vriendelijk paard waarmee ik na een tijdje wel een connectie voelde. We gingen te paard door het domein richting de duinen om daar wat te wandelen en later misschien te draven en zelfs te galopperen.
​
Ik was in het begin wat zenuwachtig omdat ik vroeger toen ik klein was wel enkele keren van mijn paard gevallen ben en een schrik gepakt had. Echter toen ik op het paard stapten en alles liep vlot, was ik gerust. Na een lange rit door de duinen kwamen we aan op het strand. Wat een fantastisch mooi strand! Wanneer we wat zelfverzekerder waren, kregen we de kans om sneller te draven en zelfs te galopperen. Een ongelooflijk groot gevoel van vrijheid en nostalgie kwam in mij naar boven. Het weekend was geslaagd en met het zonnetje op ons gezicht werd het afgesloten. Batterijtjes opgeladen voor week 3!
Felt like a sausage on a barbeque!
Vrijdagmiddag na school reden we mee met Miss Monique naar haar huis want Yentl en ik gingen onze nagels laten doen. De mama van Monique had hun binnenhuis open haard aangestoken want ze ging braaien voor ons als lunch. Een lekkere Zuid-Afrikaanse hotdog met een tomaten, groenten sausje; heerlijk!
​
's Avonds als we naar huis gingen, stond Nita ons op te wachten om naar haar kerk te vertrekken want we zouden daar hamburgers eten ten voordele van een goed doel. We babbelde een beetje met Nita's vrienden en aten onze hamburger. Omdat we nog zin hadden in een dessertje, reed Nita met ons naar Grillers; een gezellig restaurantje waar je het gevoel krijgt dat je in de VS bent. We bestelden een milkshake en een paar American pancakes, mmm! We kwamen thuis met onze buik goed vol en hielden een rustige, chill avond want na de derde week stage waren we best uitgeput.
​
Op zaterdag sliepen we eerst uit en tegen 11u vertrokken we samen met Nita richting Bay West Mall. Een méga groot winkelcentrum op een 20 minuten rijden van Nita's huis. In het shoppingcenter wandelde we wat rond en gingen we op zoek naar allerlei leuke spulletjes. Laure en ik aten een burrito waar onze mond een beetje van in brand stond. We namen in de vroege namiddag een Uber naar huis en maakten ons rustig klaar om 's avonds met zijn viertjes te gaan eten. Eens klaar, namen we een Uber richting Broadwalk om naar ons restaurant te gaan. Lekker gegeten, wat wijn, veel gelachen en het beste gezelschap!
Zondag stonden we op tijd op want we zouden naar de luchthaven gaan om voor de eerste keer een auto te huren. Na wat miscommunicatie kregen we de sleutels van ons eerste autootje; een Ford Figo. Omdat ik de oudste ben van de groep, stond de auto op mijn naam en startte ik met rijden. Toch wel spannend want hier rijden ze aan de linkerkant van de baan en ook het schakelen was dus anders dan we gewend zijn.
​
Na ongeveer een uurtje rijden kwamen we aan bij het Daniell Cheetah Project. Onze rondleiding startte bij de stokstaartjes en daarvan gingen we verder naar allerlei andere dieren zoals cheetah's, leeuwen, jachtluipaarden, hyena's en andere katachtigen. Wat wij meteen opviel is dat de mensen van dit project heel veel waarde hechten aan het welzijn en het welbevinden van de dieren. Het was deze was zo warm dat je je huid voelde verbranden bij elke minuut dat je in de zon stond; klaar om gebarbecued te worden! Omdat het deze dag zo warm was, lagen heel veel dieren in de schaduw en bleven ze binnen om de koelte op te zoeken. De verzorgers forceerde dan ook niets om hen tot ons te laten komen en lieten de dieren doen.
​
De rondleiding duurde ongeveer een uur en als laatste kregen we de kans om bij een met de hand opgevoede cheetah te gaan; beetje stressvol want het blijft een wild dier maar ongelooflijk mooi om te zien!
We reden van het Daniell Cheetah Project door naar het Donkin reserve, pyramid and lighthouse. Wanneer we daar aankwamen viel het meteen op dat er alleen maar zwarte mensen waren in deze buurt. Raar maar waar, ik voelde mij niet echt op mijn gemak.
Vanaf het moment dat we uit de auto stapten, werden we gevolgd door een jongeman. Hij sprak ons aan maar we wandelde door en negeerde hem. Echter bleef hij ons toch volgen en aanspreken. Wanneer we aankwamen aan de vuurtoren zei de jongeman dat we daar niet veilig waren omdat we de enkele jonge, blanke vrouwen waren daar. Dit schrikte ons meteen af. Kort daarna zei hij dat hij hier was met zijn vrienden en vroeg hij of hij een foto moest maken van ons. Omdat we hem niet vertrouwde, wezen we hem wijselijk af.
​
We namen wat foto's van de mooie omgeving en vertrokken snel weer naar de auto om terug te keren naar ons eigen, veilige omgeving; Nita's house. Een beetje een 'enge' ervaring om het weekend af te sluiten maar het was meer dan de moeite waart!
It means no worries, for the rest of your days. It's our problem-free philosofy. Hakuna Matata!
Op vrijdag na school zijn Yentl, Evelien, Amber en ik gaan lunchen in Beans with wings. Een gezellige brasserie de vlak naast Heatherbank gelegen is. Een lekker slaatje en een homemade lemonade en het weekend was goed ingezet. We trokken huiswaarts en besloten nog eventjes aan het zwembad te liggen en wat zonnestraaltjes mee te pikken. Tegen de vroege avond gingen we naar de luchthaven om onze auto op te pikken want we zouden het ganse weekend van huis zijn. Een rustige avond kwam ons tegemoet want we moesten heel vroeg in de ochtend opstaan.
​
Zaterdag om 4u ging de wekker want om 4:45u zouden we vertrekken richting Addo Elephant National Park; een natuurreservaat waar je met je eigen auto kan doorrijden om wilde dieren te spotten. In het donker vertrokken met een klein hartje met onze eigen wagen. We voelde ons niet op ons gemak want we passeerde heel wat townships en mensen stonden gewoon langs de weg teken te doen om je te doen stoppen enzo. Ook stoppen aan het rood verkeerslicht leek ons niet altijd veilig en dus bleven we alert. Rond 5:30u begon de zon op te komen en dit gaf ongelooflijk mooie uitzichten; puur genieten!
Om 6u kwamen we aan in Addo en reden we verder naar het natuurreservaat. Andere studenten hadden ons verteld dat je het park in kon vanaf 5:30u om leeuwen te spotten omdat je alleen maar leeuwen ziet vroeg in de ochtend. Echter toen we aan de receptie kwamen, was deze gesloten en ging ze pas open om 7u.. Oeps, verkeerde info gekregen en we moesten nog een klein uur wachten voor gesloten deuren maar geen ramp! We kropen met zen drietjes gezellig in de auto en deden een babbeltje.
​
7u en de deuren van de receptie gingen open, tickets kopen en weg waren we met onze auto in het natuurreservaat. Yana aan het stuur en de rest klaar met de camera om foto's te maken! In het begin was het even zoeken omdat het domein G-I-G-A-N-T-I-S-C-H groot is en je zoveel verschillende wegen uit kon. Even op de kaart kijken, beslissen waar we naartoe gaan en de trip opzoek naar wilde dieren kon echt beginnen. Beetje nerveus en heel alert reden we rond en keken we rond in de open vlakte. Al snel zagen we zebra's en waar ik van schrok is dat deze helemaal niet angstig zijn. Ze komen zelfs ontzettend dicht tot bij de auto en op bepaalde momenten kon je ze zelfs aanraken. Kijken met je mond vol tanden en het echt beleven; zalig!
Hoe langer we onderweg waren, hoe meer verschillende dieren die we zagen. Soms zelfs dieren waarvan we de naam niet wisten. We passeerde op een gegeven moment een man die ons vertelde dat er verderop heel veel olifanten stonden te drinken aan een waterput. Snel reden we naar de waterput en toen we daar aankwamen waren we helemaal weggeblazen. Zoveel olifanten in het wild op 1 plek had ik nog nooit gezien; verbluffend! Er wandelde zelfs op enkele centimeters een volgroeide olifant langs onze auto. Dat was even schrikken maar ongelooflijk indrukwekkend.
​
We reden wat verder door en we zochten naar wrattenzwijnen; Pumba's van de leeuwenkoning. jammer genoeg waren we ze nog niet tegengekomen maar door het lijflied 'Hakuna Matata' te zingen kwamen we gaandeweg echte Pumba's tegen; YES!
​
Ik was ook best omver geblazen van mestkevers. Het kan misschien heel stom klinken maar hoe sterk deze dieren zijn voor de grootte die ze hebben is onvoorstelbaar! Alsof het niks is rollen ze een mestbal verder. Knap hoe dit kleine beestje zijn plan trekt tussen alle grote dieren. Meer dan te zeggen "Het was een onvergetelijke ervaring!" kan ik niet zeggen. Still amazed by Mother Nature.
Op zondag gingen we sandboarden. We waren allemaal erg benieuwd naar wat het precies ging zijn want nog niemand had dit al eens gedaan. Super spannend. We reden met onze auto naar een grasparking om daar aan het water een bootje te nemen naar de zandduinen. Als je denkt dat je al duinen gezien hebt aan de zee in België vergeet het dan maar. Deze duinen waren super hoog en ook echt groot. Je droomde zelfs wat weg als je bovenop zo'n duin zat en keek naar het uitzicht; prachtig was het.
​
Onze begeleider haalde de boards uit de boot en gaf ze aan ons. Ik dacht onmiddellijk bij het zien van dat board "Gaan we snowboarden?" want het was exact hetzelfde board met hetzelfde klik-systeem voor je voeten. Echt gek. Ieder kreeg een board en we begonnen te stappen naar de bovenkant van de duin. Met de vlakke zon op ons hoofd beklommen we de duin en al snel stonden we in het zweet. OEF! Wat was dat vermoeiend in de hitte. Eens boven was het tijd voor een korte instructie en al snel was het aan de eerste om de berg af te gaan; ik. Ik probeerde te denken aan mijn twee snowboardlessen die ik gehad heb om zo op een zo veilige manier naar beneden te gaan. En ja hoor, alles in mijn achterhoofd houdende zorgde ervoor dat ik zonder vallen vlotjes naar beneden ben gegaan. Wauw, zo leuk! Best vermoeiend om elke keer de duin terug op te klimmen maar het naar beneden glijden maakte de klim het waart. Een dik uur hebben we gesandboard en genoten we ten volle. We kregen van onze begeleider nog een leuk aandenken; een klein flesje met een kurkenstop waar zand van de duinen in zat.Van een geslaagd weekend gesproken! Batterijtjes waren opgeladen voor week 5.
